امروز هوا کمی سرد شده .باران هم میبارد , دلم میخواهد به زیر لحافم بروم واز پنجره روبروی تختم  , به بیرون نگاه کنم ,  ببینم که چطور قطره های باران با  سر وصورت سروهای پشت پنجره  بازی میکند .

امروز باید به جلسه مدرسه پسرم هم بروم  فردا هم به جلسه دخترم  باید بروم , همیشه اولین جلسه سال  مربوط به انجمن اولیا ومربیان هست  .  سالهای گذشته عضو میشدم   ولی حالا  دیگر حوصله این کارها را ندارم    .   احساس میکنم هر چه  میگذرد   تمایلم به سکوت و ارامش بیشتر میشود   .   هرچه میگذرد   احساس نیازم به خدا هم بیشتر میشود  ,  بیشتر درک و  اعتماد می کنم .

چند وقت پیش موضوعی , حسابی فکرم را درگیر کرده  بود   نه میتوانستم با کسی صحبت کنم  و نه ارام میشدم  ,با همین فکرها قران را باز کردم و اولین ایه را خواندم   در ان ایه از اطمینان به خدا  فرموده بود   , دلم روشن شد و کار را به خودش سپردم   .  هر وقت مضطرب می شدم با خودم میگفتم  که خدا به تو اطمینان دارم .....  بالاخره گذشت  بد هم نگذشت   ....  و شیرینی این اطمینان هنوز هم برایم مانده است ...... خدایا دوستت دارم  .